Μεσημεράκι Παρασκευής μετά το κλείσιμο της αγοράς μιας και είχε φύγει όλη η πόλη για να δροσιστεί είπα και εγώ να την κάνω χωρίς να περιμένω το βράδυ, μιας και θα ήταν νέκρα από κόσμο.
Περιττό να πω ότι το απογευματινό μπάνιο ήταν όλα τα λεφτά.
Ζέστη η θάλασσα από τη κάψα όλης της μέρας και μετά φραπεδιά μαζί με τις αγάπες της ζωής μου.
Για να καβαλήσω μηχανή δεν το συζητάμε,- για βόλτα στα βουνά- γιατί το έκανα το λάθος πριν από ένα μηνά που είχε πάλι 37-38 βαθμούς και την πατήσαμε μαζί με το φίλο μου το Θωμά.
Μέσα το ποτάμι μόνο τα πόδια δροσίζονταν από το δροσερό νερό που έρεε στο ποτάμι.
Από τους αστραγάλους και πάνω Ο Βρασμός . Τα κράνη βγάλσιμο , κατέβασμα από τις μηχανές και βουτιά στο ποτάμι για να σβήσει η κάψα. Μετά από αυτό επιστροφή δεν υπήρχε , βουρ να ανέβουμε το ποτάμι για να βγούμε και σε κανένα ξέφωτο για να μας φυσήξει λίγο το αεράκι.
Κάποια στιγμή καθώς είχαμε βρει ρυθμό αισθάνομαι ότι το πίσω μέρος τις μηχανής κούναγε αδικαιολόγητα. Σταματάω άλλα ο Θωμάς συνεχίζει στο ρυθμό που είχε πιάσει.
Εγώ βλέπω ότι , όχι μόνο είχα πάθει λάστιχο (φουιτ) που λένε και οι Σερραίοι αλλά κοντεύει να ξεζαντάρει κιόλας.
Βάρος εμπρός και βουρ στον ανήφορο ........
Βλέπω το Θωμά απορημένο για την καθυστέρηση ....
- Για δες πίσω λέω
- Ωχ , και το χειρότερο είναι τώρα.
- Το θυμάμαι .....(γμ..το...γρ..που....να.....)
Τελικά ανεβήκαμε στη γούρνα με το ζαντολάστιχο να πετάει ότι του είχε απομείνει από μέσα και από έξω.
Λίγο erergy drink , νερό και προς τα κάτω .
Άντε να δροσίσει λίγο για να ξανά βγω βουνό.
Μέχρι τότε μπανάκια ...
Άντε καλά μπάνια σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου